De Sint-Katharinakerk herbergt 15 glasramen uit de 16de eeuw, één uit de 19de eeuw, 22 uit de 20ste eeuw en één uit de 21ste eeuw. Je vindt in totaal dus 39 gebrandschilderde glasramen terug in de kerk. Daarnaast heb je ook nog tientallen glas-in-loodramen. De termen worden vaak door elkaar gebruikt, maar een glas-in-loodraam is precies dat: stukken (gekleurd) glas die verbonden zijn door een loden profiel. Pas als dit glas-in-loodraam ook nog gebrandschilderd wordt met speciale glasverf spreken we van een glasraam.
De omvang van de collectie 16de-eeuwse glasramen in de Sint-Katharinakerk is uniek in België en ver buiten de landsgrenzen. Verschillende van de ramen werden opgenomen in de door de Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen (KCML) gepubliceerde “Lijst van glasramen welke op artistiek gebied en oudheidkundig gebied een buitengewoon belang bieden”. Verschillende Hoogstraatse ramen werden ondergebracht in categorie 1 en 2 en worden dus beschouwd als van onschatbare kunsthistorische waarde.
Bij de verwoesting van de toren en kerk in oktober 1944 gaan vier 16de-eeuwse glasramen verloren. De overige ramen werden onder impuls van de Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen tijdig ondergebracht in de grafkelder van de familie Salm-Salm in de zuidelijke kruisbeuk. Wel gaan diverse ramen van de hand van Capronnier uit de 19de eeuw verloren. Het zijn de geredde glasramen die voor de nodige impuls zorgden om de kerk na de oorlog terug op te bouwen en niet te behouden als ‘Nationale Ruïne’.
